Struck By Lightning: ดั่งสายฟ้าฟาด
Struck By Lightning (2012, Chris Colfer, B)
ตอนแรกกำลังเริ่มอ่าน Fifty Shades of Grey ได้ถึงซักบทที่สาม แล้วดันไปเดินร้านหนังสือแล้วสะดุดตากับหน้าปก Stuck by Lightning ที่ออกแบบมาถูกใจ ตอนแรกยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหนังสือเกี่ยวกับอะไร ไม่มีข้อมูลมาก่อน เห็นปกสวยดีก็เลยพลิกๆ ได้ข้อมูลเพิ่มว่ามันจะเป็นหนัง โดยมี Chris Colfer เล่น ก็เลยยิ่งสนใจ แล้วก็ซื้อมา ลัดคิวเอาขึ้นมาอ่านก่อนเลย เพราะถ้ารอให้อ่าน Fifty Shades of Grey จบ หนังคงเข้าเมืองไทยจนออกโรงไปแล้วแน่ๆ
พอกลับบ้านมาเริ่มอ่าน ถึงเพิ่งจะรู้ว่า ไม่ใช่แค่นำแสดง แต่ Chris Colfer เป็นคนเขียนหนังสือเล่มนี้เองเลย ซึ่งเท่าที่หาข้อมูล น้อง Chris แกก็เขียนเรื่องนี้โดยมีเค้ามาจากชีวิตตัวเอง ที่แต่ก่อนก็เป็นประธานชมรมหนังสือพิมพ์ การแสดง ฯลฯ อะไรพวกนี้เหมือนกัน ตอนเด็กๆ ก็โดน Bully จนต้องออกมาเรียนที่บ้าน ส่วนเรื่องครอบครัวนี่เราไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าตรงกับในหนังสือหรือเปล่า แต่โดยรวมแล้วมันเป็นความเรียงที่คงจะเขียนออกมาจากใจเลยล่ะ
Struck By Lightning เป็นบันทึกประจำวันของ Carson Phillips เกย์เด็กที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก มีเป้าหมาย มีความฝันที่ชัดเจนสุดๆ นั่นคือจะต้องเข้า Northwestern ให้ได้ จากนั้นก็จะเป็นนักข่าวฟรีแลนซ์อายุน้อยที่สุดที่ได้ตีพิมพ์ลง New York Times, the Los Angeles Times, the Chicago Tribune และ Boston Globe และสุดท้ายเขาจะเป็น บก.ของ New Yorker (ฮะ! ความฝันชัดเจนมาก) แต่ปัญหาตอนนี้คือ เขายังเหลือเวลาอีก 1 ปีในไฮสคูล, เขายังไม่ได้รับจดหมายตอบรับจาก Northwestern เลย และเพื่อทำให้ใบสมัครของเขาดูน่าสนใจมากขึ้น Carson ก็ได้รับคำแนะนำจากอาจารย์ที่ปรึกษา (ที่ห่วยที่สุดในประวัติศาสตร์โลก) มาว่าเขาควรจะทำอะไรซักอย่างแนบไปเพื่อทำให้ใบสมัครน่าสนใจยิ่งขึ้น นั่นจึงเป็นที่มาของความคิดที่จะทำ Literary Magazine ซึ่งปัญหาของการทำไอ้ที่ว่านี่ก็คือ เขาจะต้องได้รับงานเขียนจากนักเรียนคนอื่นๆ ไม่ใช่แค่ตัวเขาทำเองเขียนเองอีกต่อไปแล้ว!
เรื่องราวในช่วงถัดไปก็เป็นภารกิจแบล็คเมล์ดาวเด่นดาวดังของโรงเรียน เพื่อหวังผลให้มีคนส่งงานเขียนเข้ามา มิชชั่นนี้ Carson มี Malerie เพื่อนสาวร่วมชมรมเป็นคู่หูร่วมหัวจมท้าย เรื่องราวดำเนินไปตามสูตรไม่มีอะไรให้เซอร์ไพรส์ แต่เราจะค่อยๆ ได้รู้จักแง่มุมใหม่เกี่ยวกับตัวละครในเรื่องมากขึ้น ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องใหม่อีกเช่นกัน คือมันมีความซ้ำกับหนังสือแนวๆ นี้อยู่ ที่เราพอจะเดาได้ แต่ที่น่าสนใจคือชีวิตในแง่ที่ลึกขึ้นของตัวละคร Carson
ช่วงแรกมันเป็นช่วงอ่านเพลินๆ แล้วก็ปรับอารมณ์ เพื่อทำความรู้จักกับพื้นฐานตัวละคร Carson Phillips ซึ่งในหัวเราก็จะไม่ได้นึกถึงใครหรอกนอกจาก Chris Colfer และเราก็จะรู้สึกว่า น้องแกคงเขียนออกมาจากหัวใจจริงๆ และช่างเป็นคนที่เขียน Sarcasm ได้มันส์มาก ช่วงแรกๆ ที่บรรยายชีวิตไฮสคูลนั้นน่าจะถูกใจวัยรุ่นวัยเรียน การตั้งคำถามเรื่องการเรียนวิชาพีชคณิตกับการนำไปใช้ในอนาคตก็น่าจะอยู่ในใจของเราแทบทุกคน (ที่ไม่เก่งเลขหรือวิทยาศาสตร์) ซึ่งเราก็เห็นด้วยกับแนวคิดของ Colfer เหมือนกัน เขาบอกผ่านตัวละคน Carson ทำนองว่า
"เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคนที่อยากจะเป็นนักข่าว เป็นนักเขียนในอนาคต จะต้องมานั่งเรียนวิชาพื้นฐานวิศวกรรมด้วย กลับกัน อนาคตวิศวกร กลับไม่ได้ต้องเทคคอร์ส Art Appreciation หรือรู้จักละครเวที Phanthom of the Opera"
นิยายวัยรุ่นเรื่องนี้ทำให้เราได้เห็นภาพของชีวิตไฮสคูลผ่านมุมมองของตัวละครที่เป็นตัวประหลาด เป็นคนนอก ที่พาตัวเองเข้าไปสู่ในแสงไฟตลอด คือถ้าเอาไปเทียบกับ The Perks of Being a Wallflower ที่เพิ่งอ่านจบไปก่อนหน้านี้ (จริงๆ คงมีหลายเล่มให้เอามาเปรียบเทียบ แต่เล่มนี้เพิ่งอ่าน เลยนึกขึ้นได้แค่นี้) Charlie เนี่ยก็ถือว่าเป็น Nobody คนนึงเหมือนกัน แต่เขาก็เป็นโนบอดี้ที่อยู่ในพื้นที่ของโนบอดี้ มีสังคมเล็กๆ มีครูเป็นเพื่อนสนิท มีหนังสือเป็นกิจกรรมให้ทำยามว่าง แต่กับ Carson เนี่ย เขาเป็นประธานชมรมหนังสือพิมพ์ที่ไม่ได้มีใครอยากจะเป็นสมาชิก เขาต้องทำนิตยสารของโรงเรียน ต้องทำให้ทุกคนหันมาสนใจ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ยากมาก มีหลายฉากที่ Colfer บรรยายเอาไว้ แม้ว่ามันจะดูตลก และตัวละครพยายามจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่เราคนอ่านจะรู้สึกได้ว่าเขาต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่อึดอัดพอดู ถ้ามันเป็นเรื่องตลกก็เป็นตลกร้าย เป็นเรื่องที่ไม่มีใครอยากให้เกิดกับตัวเอง และเราก็จะยิ่งเข้าใจ Carson มากขึ้นไปเรื่อยๆๆ ผ่านเหตุการณ์ที่เขาต้องเจอ
จนพอมาถึงจุดที่เราโดน Struck by Lightning ในตอนท้ายๆ ของเรื่อง เป็นวันที่ Carson เขียนเอาไว้ว่าเป็น "The worst day of my entire life" เรื่องราวก่อนหน้านี้ที่มันดำเนินมาเรื่อยๆ เหตุการณ์โหดๆ ที่ Carson ต้องผ่านมาทั้งหมด ไม่ว่าจะจากเพื่อนที่โรงเรียน, จากแม่, จากพ่อ, จากอาจารย์ใหญ่ หรือใครก็ตาม มันดูเล็กไปเลยเมื่อเทียบกับสิ่งที่เขาต้องเจอในวันที่แย่ที่สุดวันนั้น เราอ่านแบบอยากจะให้จบหน้านั้นไวๆ เพราะหวังว่าหน้าต่อไปจะเจอเหตุการณ์ที่ดีกว่า ให้ Carson มีความหวังมากขึ้น แต่เมื่ออ่านต่อไปได้เท่าไหร่ เรื่องก็จบลง ในแบบที่ทำให้หดหู่ที่สุด
เราชอบที่ Colfer ฉลาดที่จะไม่จบเรื่องเอาไว้แค่นั้น แล้วเพิ่มหน้าสุดท้ายเป็นพาดหัวข่าวในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น เนื้อหาเป็นอย่างไรก็อยากให้ลองไปหาอ่านเอาเอง แต่ด้วยหน้านั้นเนี่ย มันทำให้เรื่องกลับมาอยู่ในโทนเดิมของมันที่ควรจะเป็น เป็นบทสรุปที่มืดดำแต่ก็ขำขัน เป็นการเสียดสีเหน็บแนมครั้งสุดท้ายที่เจ็บปวดมาก แต่ฉันว่าสำหรับ Colfer สำหรับ Carson นี่เป็นตอนจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งที่ควรจะเป็น เพราะว่าถ้าเรื่องมันดำเนินต่อไป มันก็คงกลายเป็นหนังชีวิตโอชินเรื่องใหม่เลยแหละ
หนังสือเล่มนี้อ่านได้เรื่อยๆ เพลินๆ ในช่วงแรกมีชอทที่ Chris Colfer โชว์ความคิดที่แหลมคมหลายตอนอยู่เหมือนกัน จนพอเข้าช่วงกลางมันก็เริ่มกลายเป็นหนัง High School Flick ที่อ่านสนุกแต่ก็พอจะเดาเรื่องต่อไปได้ และก็ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ จนพอมาช่วงท้าย ที่ Colfer จงใจปล่อยสายฟ้าฟาดลงมาอย่างจัง ทำเอาเราช็อค อึน นอย หดหู่ เหมือนพาเราเข้าโค้งหักศอก แล้วก็วนกลับมาที่ถนนใหญ่ในตอนส่งท้าย ถือเป็นการจบที่สวยงาม
ไม่แน่ใจว่า Struck By Lightning จะเข้าฉายในเมืองไทยเมื่อไหร่ แต่ก็คงจะจดจ่อรอดูชมล่ะนะ
