อัสนี - วสันต์ คอนเสิร์ต "ให้เธอ"
เป็นธรรมเนียมไปแล้วว่าชื่อคอนเสิร์ตก็จะต้องเป็นชื่อเพลงของพี่เค้า เมื่อปีก่อนชื่อ "เกี่ยวก้อย" ปีที่แล้วก็ "อยากได้ยินว่ารักกัน" ส่วนปีนี้ "ให้เธอ" (ไม่นับตัวคอนเสิร์ตใหญ่เมื่อปลายปีที่แล้ว "บ้าหอบฟาง" นะ) ดังนั้นเราก็จะมั่นใจได้เลยว่า ยังไงก็ต้องได้ฟังเพลงที่เป็นชื่อคอนเสิร์ตในงานแน่ๆ
เท่าที่สังเกตด้วยตา คอนเสิร์ตปีนี้คอนเยอะและเต็มเร็วกว่าปีก่อนๆ คงเพราะว่ามันจัดในตอนเย็นของวันธรรมดาด้วยแหละ มนุษย์เงินเดือนอย่างเราก็ต้องฝ่าฟันการจราจรอันแสนโหดร้ายถ่อไปให้ถึงเมืองทองโน่น ดังนั้นก็เลยมีหลายคนที่กว่าจะมาถึงก็สองทุ่มครึ่ง สามทุ่มก็มี ทั้งๆ ที่งานเริ่มตอนทุ่มครึ่ง
ด้านโปรดักชั่น ปีนี้ได้ทำได้ดีและสมบูรณ์แบบกว่าหลายครั้งที่เคยไปดู เสียง ณ จุดที่เราได้ยินค่อนข้างโอเค (ชั้นล่างด้านซ้าย) ส่วน Visual มันก็จะไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าภาพกราฟฟิกวนไปวนมา เพียงแต่จอชัดขึ้นและดูเท่ห์ขึ้นเล็กน้อย
เรื่องคิวเพลง ด้วยแนวของคอนเสิร์ตพี่ป้อมพี่โต๊ะแกอยู่แล้วที่จะไม่เน้นพูดมาก ขอแกโชว์ร้องและโซโล่กีตาร์ดีกว่า ดังนั้นเราก็เลยได้ฟังเพลงของพี่แกแบบให้ตายกันไปข้าง ตะโกนร้องตามจนเสียงแหบไปหมด ยกมือขวาโยกๆ จนวันรุ่งขึ้นรู้สึกปวดแขน (ขนาดนั้นเลย!) ที่ชอบมากคือปีนี้ไม่มีการร้องเพลงคนอื่น (ยกเว้น "รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง" เพลงเดียว) เพราะว่าเฉพาะเพลงของพี่มันก็เยอะมากอยู่แล้ว และแฟนๆ ก็อยากจะฟังหลายๆ เพลงที่หาฟังไม่ค่อยได้ ถ้าเอาเพลงคนอื่นมาร้องเยอะไปมันก็น่าเสียใจอยู่เหมือนกันนะพี่นะ
อีกช่วงที่ดีมากคือพี่ป้อมแกยกเวทีให้พี่โต๊ะร้องเพลงติดๆ กันไปเลยสามเพลง มี "ให้เธอ", "ทุกที ทุกที่เลย" และ "ฉันเองก็เสียใจ" ซึ่งเพลงสุดท้ายนี่ไม่ได้ฟังมานานมากกก ถือเป็นโมเมนท์ดีๆ อันนึง แต่ก็ยังมีอีกหลายเพลงที่คาดหวังว่าจะได้ฟังพี่โต๊ะแกร้องสดๆ ทั้ง "คงเดิม", "จะพยายาม" และ "แทนคำนั้น"
ส่วนพี่ป้อมแกก็ไม่น้อยหน้าล่ะ ในเพลง "พูดลอยลอย" แกวางกีตาร์ คว้าแว่นดำมาใส่ ถือไมค์ลอยเดินรอบเวที เรียกเสียงกรี๊ดจากคนดูยับเลย เพราะคงไม่บ่อยที่จะได้เห็นแกในลุคนี้
ที่เซอร์ไพรส์สุดๆ ก็คือแขกรับเชิญปีนี้ ซึ่งได้แก่ "พี่แอ๊ด คาราบาว" ที่พอแกปรากฏตัว บรรดาสาวก (แฟนเพลงพี่ป้อมพี่โต๊ะส่วนใหญ่จะเป็นแฟนเพลงคาราบาวด้วย คล้ายว่าเป็นแพ็คเกจคู่) ก็ลุกขึ้นมากรีดร้องและชูมือเป็นท่าหัวควายกันทั้งฮอลล์ พี่แอ๊ดแกเปิดตัวในเพลง "วณิพก" ต่อด้วย "ชีวิตสัมพันธ์" ที่จำได้ลางๆ ว่าเคยฟังพี่แกฟีดเจอริ่งกันแบบสดๆ มาแล้วครั้งนึงตอนคอนเสิร์ตที่ราชมังคลา (ตอนนั้นนั่งบัตรห้าร้อย อยู่ในจุดสูงสุดของสนาม แต่โคตรมันส์) จากนั้นก็ลากไปค้นหาความหมายของชีวิตในเพลง "ทะเลใจ" ก่อนที่พี่แอ๊ดจะจากไปพร้อมกับเพลง "คนจนผู้ยิ่งใหญ่" ฟินกันไปทั้งบาง
ยังมีอีกหลายเพลงที่หวังจะได้ฟังแต่ก็ไม่ได้ฟัง เช่น บ้าหอบฟาง, สายล่อฟ้า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นคอนเสิร์ตประจำปีของพี่ป้อมพี่โต๊ะครั้งนี้ก็ทำให้แฟนเดนตายเช่นฉันอิ่มใจในอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง ฉันคงเกิดผิดยุคสมัยไปจริงๆ น่ะแหละ
ตัวอย่างบรรยากาศในคอนเสิร์ตที่ผ่านมาจ้ะ
