วัตถุ WI-FI : โซเกรี้ยวเน็ตเวิร์ค

1:55 PM NidNok Koppoets 0 Comments

วัตถุ WI-FI
(คันฉัตร รังษีกาญจน์ส่อง, สำนักพิมพ์แซลมอน, 2557) 


ในกระแสออนไลน์ครองโลกอย่างทุกวันนี้ มันก็จะมีหนังสือที่พูดถึงโลกดิจิตอล พฤติกรรมของคนบนโลกออนไลน์ ที่เล่าจากมุมของนักการตลาดออนไลน์ ดิจิตอลกูรูเรียงกันเป็นตับ ประมาณว่าทำยังไงให้เพจฮิต วิเคราะห์เจาะลึกพฤติกรรมชาวเน็ตถึงระดับลำไส้โค้งที่ห้า เพื่อทำแคมเปญให้ฮิตให้โดน พอจะเคยอ่านมาบ้าง แต่คนหัวไม่การตลาดอย่างเราก็เข้าไม่ถึงเท่าไหร่ ไม่รู้จะไปทำเพจให้โดนใจใคร (แต่ทำท่าอะไรให้โดนใจเธอ อันนี้รู้ดี แอร๊ยย...ไม่เกี่ยว) 

วัตถุ WI-FI ของพี่ตัดคันฉ่อ พี่ต่อ คันฉัตร (มึงไปผวนชื่อพี่เขาทำไม) ก็พูดถึงเรื่องประมาณด้านบนเหมือนกัน แต่จากคนละมุม เป็นเรื่องเล่าของพวกเราชาวยูสเซอร์ ที่ตกเป็นทาสอินเตอร์เน็ตมาตั้งแต่ขนรักแร้ขึ้นเป็นตอๆ เมื่ออ่านแล้วจะไม่ได้รับรู้เทคนิคในการสร้างคอนเทนท์เรียกไลค์อะไรจากใครทั้งนั้น แต่จะได้รับทราบประวัติศาสตร์โซเชียลเน็ตเวิร์ก ในมุมมองของยูสเซอร์ผู้เล่นจริงเจ็บจริง เพลิดเพลินไปหลากหลายพฤติกรรมอันเป็นวีรกรรมโหดๆ ในโลกออนไลน์แห่งนี้ ที่ไม่รู้ว่าพี่ต่อแกอยู่โลกเดียวกับเราหรือไม่ ทำไมโลกที่แกเจอถึงได้สาหัสสากรรจ์ขนาดนั้น

ชวนให้นึกถึงตัวเรา จำบรรยากาศวันแรกที่ก้าวเข้าสู่โลกออนไลน์ได้ดี เป็นโมเมนท์ที่ยิ่งใหญ่ กับการที่วัยรุ่นคนหนึ่งได้เชื่อมตัวเองเข้าสู่โลกแห่งการสื่อสารไร้พรหมแดน และสิ่งแรกที่เราทำคือการ เข้าไปห้องแชทของเว็บ Sanook.com (แหม ยิ่งใหญ่มากเลยมึง) แล้วตื่นเต้นมากเวลาที่มีคนตอบเรามาจริงๆ เฮ้ย กรี๊ด เค้าคุยกับเราด้วยอ่ะ ตายแล้ว ผู้ชายรึเปล่า เขินมาก จำได้ว่าวันนั้นตอบไปนิดหน่อย แล้วก็ออกจากบ้านไปซื้อข้าวเย็นกิน ระหว่างทางเดินไปปากซอยนี่คิดไปเยอะเลย เราจะโดนจีบรึเปล่า จะโดนล่อลวงมั้ย ฯลฯ คิดไปเยอะมาก กลับมาถึงบ้านจะแกะข้าวผัดกินหน้าคอม อ้าว เน็ตหลุดไปแล้ว จบกิจกรรม.

ด้วยความที่เราเป็นรุ่นน้องพี่ต่อสองสามปี ประสบการณ์ที่มีต่อแต่ละเรื่องจึงไม่แตกต่างกันมาก คือ พี่แกพูดอะไรมาเราก็อ๋อหมด รู้จักหมด (จะมีก็แต่โลกด้านมืดพวกเว็บโป๊ที่เราไม่เคยเข้าไปเลยจริงจริ๊งงงง) รู้จักพี่ต่อก็จากบล็อกใน Bloggang ที่เราก็เขียนอยู่เหมือนกัน รู้จักกับแกจากโลกเสมือนจริงก่อน แล้วถึงได้ไปรู้จักกันในโลกจริง จึงค่อนข้างอินกับโลกออนไลน์ในมุมของพี่ต่อพอสมควร

อาจารย์พี่ต่อคันฉัตรยังคงปากคอเราะร้ายไม่เปลี่ยน ก่นด่าได้แม้กระทั่งคีย์บอร์ด อ่านไปก็หัวเราะไป อ๋อ หนังสือตลก เปล่า ดูชิงร้อยชิงล้านอยู่ เฮ้ย ตลกจริง เป็นความตลกที่มีรสชาติแห่งการเสียดสีแดกดันสไตล์อาจารย์ต่อ เสียดายเล่มเล็กไปหน่อย ถ้ายาวกว่านี้ คงจะได้อ่านวีรกรรมของชาวเน็ตแบบเข้มข้นขึ้นเราก็ยินดีจะอ่านอยู่แล้ว

(กูเขียนแทบตายพวกมึงอ่านกันครึ่งชั่วโมงจบ หัวใจทำด้วยอะไร - กล่าวแทนผู้เขียน)