Old School 2 ความสุขของเด็ก เล็กเท่าขนม

9:29 PM NidNok Koppoets 0 Comments

Old School 2 ความสุขของเด็ก เล็กเท่าขนม
(ณัฐชนน มหาอิทธิดล,  สำนักพิมพ์แซลมอน, 2556)


- ก่อนซื้อลองพลิกๆ อ่าน เจอบทที่ว่าด้วยกระเป๋าจาค็อบ รู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากก็เลยซื้อ

- พอเจอคำนำเข้าไป รู้สึกใจไม่ดี ไหนบอกว่าระยำตำบอน พี่เล่นเปิดเรื่องมาหอมหวานนุ่มละมุนเป็นลาเต้ขึ้นมาเลย 

- อาการใจไม่ดีหายไปเมื่อเริ่มเข้าสู่เนื้อหา อืม...มันมันมาก ระยำดั่งคำโปรย

- หนังสือเล่าเรื่องชีวิตวัยเรียนของพวกเราชาวเจนวาย เติบโตมากับเกมส์บอย และฟังเพลงไอ เลิฟ เจนเนอเรชั่น เน็กซ์ ในรายละเอียดของแต่ละเรื่องมันจะแตกต่างกันบ้าง แต่รวมๆ แล้วเราก็อินอยู่ดี 

- หลายเรื่องที่ได้อ่านนี่เปิดโลกกิจกรรมให้เด็กที่อยู่โรงเรียนหญิงล้วนมาสิบสองปีอย่างเราได้เหมือนกัน เรื่องการเทิร์นรองเท้านี่คือที่สุด ตอนอ่านหันไปถามสามีว่าเคยโดนเทิร์นรองเท้ามั้ย นายบอกว่าเคย เลยถามต่อว่าแล้วเธอทำไง นายก็บอกว่า ก็ไปเทิร์นกลับดิ โถ...ผัวกู

- ทำให้เราพบว่า แม้จะเป็นเด็กรุ่นราวคราวเดียวกัน มีเรื่องเล่าคล้ายๆ กัน แต่สุดท้ายมันก็จะมีกลุ่มย่อยๆ เป็นซับคัลเจอร์ เป็นวัฒนธรรมเฉพาะ เด็กหญิงล้วน ชายล้วน สหฯ มัธยมล้วน มัธยมและมีประถมด้วย เด็กประจำ ฯลฯ จะมีเรื่องเล่าเป็นของตัวเอง อย่างถ้าเป็นโรงเรียนหญิงล้วน ก็ต่างในหลายๆ ดีเทลแล้ว

- และโรงเรียนนี่แม่งเป็นสถานที่ที่รวบรวมเรื่องที่ไร้เหตุผลที่สุด เท่าที่ช่วงชีวิตคนคนนึงจะเจอได้

- พออ่านแล้วความคิดเรามันก็จะทำงานแบบไหลย้อน คือย้อนไปสมัยเรายังเป็นวัยรุ่นตัวเหม็นๆ แต่มีพลังเยอะชิบหาย บางอย่างที่ทำก็น่าเชิดชู บางอย่างนี่แม่งก็โคตรน่าอาย เราในตอนนั้นทั้งเนิร์ด ทั้งบ้าๆ ไปนั่งอ่านเฟรนด์ชิปแม่งมีแต่เพื่อนบอกว่าเราบ้า บ้านมึงขายยาม้าเหรอ แต่กระนั้นก็โคตรเนิร์ด เคยแต่งเพลงอำลาเพื่อนแล้วขึ้นไปร้องเอง (อี๋), เคยโดยครูปกครองตัดผมให้แบบเขียวเลยอ่ะ เขียวเลย, เคยโดนครูฝรั่งตบหน้า, เคยโดนพักการเรียน ฯลฯ ก็ผ่านมาเยอะเหมือนกันเว้ย

- มีทั้งดีทั้งแย่ แต่มันเป็นช่วงเวลาที่สว่างไสวที่สุดแล้วตอนนั้น 

- ตัวเราในตอนนั้น เรียกกลับมาไม่ได้แล้ว มีไว้ให้คิดถึงได้อย่างเดียว

- ขอบคุณหนังสือเล่มนี้ที่ทำให้เราได้คิดถึงมันอีกครั้งนึง