เกียวโตที่รัก โตเกียวที่คิดถึง

1:14 PM NidNok Koppoets 0 Comments

เกียวโตที่รัก โตเกียวที่คิดถึง
(ฮิมิโตะ ณ เกียวโต และ ณัฐพงศ์ ไชยวานิชย์ผล, 2558, สำนักพิมพ์มติชน)

[2/2015]



นักเขียนเรื่องญี่ปุ่นสองคนที่เราชอบมาฟีดเจอริงกันนั้นถือเป็นเรื่องดี พี่นัทรับหน้าที่เขียนถึงโตเกียว และคุณฮิมิโตะ (นามปากกาของคุณคำ ผกา) เขียนถึงเกียวโตที่เธอคุ้นเคย การอ่านหนังสือเล่มนี้ให้จบจึงผ่านไปอย่างไม่ยากเย็น เราเพลิดเพลินประมาณหนึ่ง แต่ก็ไม่พบว่ามันมีจุดพีคอะไรตรงไหน

พาร์ทโตเกียวของพี่นัทนั้นเหมือนเป็นบทเกริ่น เป็นบทคัดย่อเมืองโตเกียวอย่างคร่าวๆ ให้คนที่ยังไม่เคยเหยียบเมืองหลวงประเทศญี่ปุ่นอย่างเราได้ทำความรู้จักเมืองนี้เป็นครั้งที่สี่ร้อยยี่สิบเจ็ด ลีลาการเขียนเชิงสารคดี เล่าเรื่องแทรกความรู้ของพี่นัทยังคงน่าอ่าน แต่ไม่จุใจเหมือนตอนอ่านเซทญี่ปุ่น (เอ๊ะ เจแปน, เจแปนดิด, เอ๊ะ เจ ป๊อป) ของพี่นัทที่เขียนกันแซลมอน อันนั้นดูเหมือนจะเรียบเรียงมาดีกว่า และอ่านมันกว่า

ส่วนเกียวโตในมมุมมองของคุณฮิมิโตะฯ ยังคงน่าสนใจเสมอ สมัยเรียนชอบไปห้องสมุดแล้วยืมหนังสือเกี่ยวกับญี่ปุ่นมาอ่าน จึงเป็นแฟนคลับคุณคำ ผกา ในร่างฮิมิโตะฯ ไปโดยไม่รู้ตัว แต่จะว่าไปครั้งสุดท้ายที่อ่านหนังสือแกก็หลายปีมาแล้ว จนรู้สึกว่า ญี่ปุ่นในหนังสือเหล่านั้นมันช่างล้าสมัยเหลือเกิน

การอ่านเกียวโตที่รักฯ เหมือนพาไปเจอเพื่อนเก่า เพราะเคยไปเกียวโตแล้วเลยนึกภาพตามที่คุณฮิมิโตะฯ ว่าได้เป็นฉากๆ แต่ด้วยสไตล์แกที่จะต้องจิกกัด แดกดัน กระทบชิ่งกลับมาที่สังคมไทยบ้าง ทำให้หนังสือมันเผ็ดร้อนพอประมาณ (เท่าที่นามปากกาฮิมิโตะฯ จะพาไปได้)

ว่าแล้วก็เสียดาย ที่ไม่ได้อ่านเรื่องญี่ปุ่นอย่างเต็มข้อให้สมที่คาดหวังไว้ (คิดดู ฮิมิโตะฯ กับ พี่นัทคุงนะเว้ย) เป็นอารมณ์เดียวกับที่เสียดายคุณเกตุวดี ในหนังสือ Japan Gossip เรามันซาดิสม์ อยากอ่านตัวหนังสือเยอะๆ เล่ามาเหอะ เรารออ่าน เล่มหน้าขอเลยนะคะ ท่านใดก็ได้ เอาหนักๆ เต็มๆ มันๆ

(แล้วมึงเป็นใครไปเรียกร้องเค้าเนี่ย 555)