Everybody wants some!!: อยากกลับไปซ้ำ
Everybody wants some!!
(2016, Richard Linklater, A-)
หนังอะไรมีแต่ไดอาล็อกคุยกันไปมา ไม่มีช่วงเร่งเร้าไคลแม็กซ์อะไร แต่ทำไมสนุก ก็ลิงก์เลเตอร์เจ้าเก่ารักษาฟอร์มเก๋าแกไว้ดี กูจะเล่าแบบนี้อ่ะ ทำไมอ่ะ
เราใช้เวลาพอสมควรเหมือนกันกว่าจะจูนเข้าไปในหนังติด แต่พอติดแล้วก็เพลินเลย สนุกไปตามที่ตัวละคร และบทสนทนาจะพาเราไป อินเรื่องเพื่อน เรื่องการอยู่ร่วมหอ ร่วมบ้านเดียวกันกับเพื่อนเยอะๆ และรอยต่อช่วงก่อนเข้ามหาลัยนะ แต่ก็เป็นความอินในระดับที่เราแค่ไปพิงๆ กับหนังอ่ะ ไม่ได้จมหรือดิ่งไปด้วยเท่าไหร่
ไม่รู้เกี่ยวกันมั้ย แต่นึกถึงสมัยก่อน มีรุ่นพี่แนะนำให้ดู High Fidelity แล้วบอกว่าเราน่าจะชอบ พอไปดูเข้าจริงๆ ก็พบว่าเราไม่ได้รู้สึกกับมันมากอย่างที่คิดไว้ เออ มันเป็นหนังที่สนุกแหละ แต่ด้วยยุคสมัยและความเป็นผู้ชายมากๆ ทำให้เราเชื่อมโยงตัวเองเข้ากับหนังไม่ค่อยได้
กับ Everybody wants some!! ก็รู้สึกคล้ายๆ แบบนั้นแหละ พอมันเป็นกลุ่มเพื่อนผู้ชาย วันๆ จ้องจะแดกเหล้าและเด้าสาวอย่างเดียว เราก็ไม่เก็ทเท่าไหร่ละ แถมดันไปเกิดในยุคสมัยที่เรายังไม่เกิด เพลงที่ไม่เคยได้ยิน เลยยิ่งพาเราห่างออกไปอีก แต่ยังดีว่าหนังมันไม่ได้ปรุงแต่งมาก คือพยายามเล่าแบบให้เราเป็นผู้เฝ้าดูความเป็นไปของตัวละคร กราฟนิ่งๆ เนิบๆ ไม่ได้เร่งเร้าอะไร เลยทำให้เราสนุกกับการเฝ้าดูได้ เหมือนดูวิดีโอเทปที่พ่อแม่อัดเอาไว้สมัยแกเป็นหนุ่มสาวอ่ะ ไม่ต้องมีไคลแม็กซ์ก็ได้ แต่เราก็ได้เข้าใจ ได้รู้จักพวกเขามากขึ้นอีกนิดนึง
มีบางตัวละครที่ทำให้นึกถึงรุ่นพี่ปีโคตรแก่ชื่อพี่เงี้ยว ที่แกชอบเป็นตัวละครลับในงานรับน้องของแทบจะทุกปี (ในสมัยนั้น) แกมาของแกคนเดียว โดนแซวทุกปี แต่แกก็ยังมา ไม่รู้ว่าแกเบื่อชีวิตหรืออะไร แต่เดาว่าการได้มางานนี้คงทำให้แกกระชุ่มกระชวยหัวใจขึ้นนิดหน่อย มีบางตอนที่ทำให้นึกถึงความใสของการเป็นเด็กปีหนึ่ง ที่ขาวเป็นผ้าขาว พร้อมจะเชื่อฟังและดื้อรั้นในเวลาเดียวกัน และมีอีกฉากที่ทำให้นึกถึงวันแรกของการเข้าห้องเรียนในมหาลัย ที่ตั้งใจใส่ชุดนักศึกษาเข้าห้อง เตรียมหนังสือเล่มใหม่เอี่ยม และเครื่องเขียนครบชุด ตั้งเป้าในใจว่าจะเป็นนิดนกคนใหม่ ผู้ตั้งใจเรียน และวันนั้น ก็เป็นวันเดียวนอกจากวันสอบ ที่ใส่ชุดนักศึกษา และหนังสือเล่มนั้นก็ไม่ได้เปิดอีกเลยจนถึงวันก่อนสอบ
แปลกดีที่ตอนอยู่มหาลัยเราไม่ค่อยคิดเรื่องเรียน แค่อยากใช้ชีวิตให้คุ้ม แต่พอตอนนี้มองกลับไป ก็อยากกลับไปเข้าห้องเรียนที่สุด ชีวิตมันก็แปลกดี แต่ถ้าถามว่าชอบชีวิตมหาลัยมั้ย ก็จะตอบได้อย่างเร็วๆ เลยว่า ที่สุด
0 comments: